คำคม

คำคม

คำคม คือ ถ้อยคำที่หลักแหลมชวนให้คิด หรือถ้อยคำหรือข้อความที่มีความหมายอยู่ในตัวด้วยการกล่าวซ้ำคำ บางคำในข้อความนั้นๆ ให้มีความหมายเกี่ยวพันกับเนื้อความเดิม คำคมที่ดีต้องแสดงถึงการใช้ความคิด หรือแสดงให้เกิดความรู้สึกอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างชัดเจนเพื่อให้ผู้อ่านเกิดความลึกซึ้งเมื่อได้อ่าน
หลักการเขียนคำคม
๑. ใช้ถ้อยคำสัมผัสคล้องจอง สละสลวย
๒. ใช้คำที่มีความหมายคมคาย
๓. มุ่งให้เกิดความคิดที่ดีและอยากปฏิบัติตาม
๔. มีความลึกซึ้งกินใจ

      ลักษณะของคำคม
        คำคม มีหลายลักษณะ ดังนี้
  ๑. คำคมที่เป็นคำพูดธรรมดา ไม่มีสัมผัส โดยมากใช้คำง่ายๆ ไม่ต้องแปล อ่านแล้วเข้าใจทันที เช่น
“ความรักทำให้คนตาบอด”    “ลืมที่อันตรายคือลืมตัว”
“ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่”    “อดีตคือสิ่งที่ผ่าน อนาคตคือสิ่งที่ฝัน ปัจจุบันเท่านั้นคือความจริง”

๒. คำคมที่เป็นคำสัมผัสคล้องจองกันสั้นๆ ส่วนมากมี ๒ วรรค เพื่อจดจำ ได้ง่าย เช่น
“ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน”
“โกรธคือนรก งกคือเปรต”
“ความงามไม่คงที่ ความดีซิคงทน”
“ความสำเร็จของลูก คือความสุขของพ่อแม่”
“อันนารีไม่ใช่เลขคณิต อย่าไปคิดให้หนักสมอง”

๓. คำคมที่แต่งด้วยคำประพันธ์ เช่น
ใครลืมใครใจรู้ ใครอยู่ใครไปใจเห็น
ใครสุขใครเศร้าเช้าเย็น ใจเป็นที่แจ้งแห่งเรา
ใครชอบใครชังช่างเถิด ใครเชิดใครชูช่างเขา
ใครเบื่อใครบ่นทนเอา ใจเราร่มเย็นเป็นพอ